Είμαι έγκυος και τώρα…
Η εγκυμοσύνη είναι μία από τις σημαντικότερες περιόδους στη ζωή μιας γυναίκας. Ξαφνικά, λοιπόν, κάνεις ένα τεστ εγκυμοσύνης ή μία εξέταση β-χοριακής στο αίμα και διαπιστώνεις εγκυμοσύνη. Αν το επιθυμείς τρελαίνεσαι, χαίρεσαι, νιώθεις ευγνωμοσύνη και αρχίζεις να το λες στον σύντροφό σου, στους φίλους σου, στην οικογένειά σου. Κανονίζεις φυσικά ραντεβού με τον γιατρό σου κανείς υπερηχογράφημα, βλέπεις σάκο, ακούς καρδιά και όλα βαίνουν καλώς και κάπου εκεί ανάμεσα στο ντελίριο της ευτυχίας για τον ερχομό μιας νέας ζωής αρχίζεις και αναρωτιέσαι «Θα τα καταφέρω;» , «Θα είναι το μωρό μου καλά;» , «Θα πάνε όλα καλά ή θα συμβεί κάτι δυσάρεστο παρακάτω;» ,κλπ. (Όσες είστε σε αυτή την φάση θεωρώ ότι λίγο πολύ αυτά σκέφτεστε ή τουλάχιστον αυτά σκεφτόμουν εγώ και όσες γυναίκες έχω συζητήσει μαζί τους.)
Έτσι από τις πρώτες μέρες του νέου αυτού αρχίζεις και σκέφτεσαι την συνέχεια. Πριν από κάθε επίσκεψη στο γιατρό περιμένεις με αγωνία να σου επιβεβαιώσει ότι όλα είναι καλά. Απότομα αρχίζεις να νοιάζεσαι για ένα μικρό πλασματάκι που είναι μέσα σου και μεγαλώνει και θέλεις πραγματικά να προχωρήσει η εγκυμοσύνη φυσιολογικά, να γεννήσεις με τον τρόπο που εσύ επιθυμείς , να γνωρίσεις αυτόν τον νέο άνθρωπο που 9 μήνες πριν έρθει στη ζωή σου σου την αναστατώνει με πολλούς τρόπους. Και έτσι με ένα θετικό τεστ για να ξανά επανέλθω αρχίζει η κόπωση, η υπνηλία, αρχίζεις να τρως παραπάνω και να παίρνεις κιλά εάν δεν έχεις αναγούλες και εμέτους, ίσως κάποια αποκόλληση και φυσικά οι εναλλαγές της διάθεσης. Ο γυναικολόγος ή η μαία θα σου δώσει λύση στα περισσότερα άλλα με το ψυχολογικό σου κομμάτι ποιος θα ασχοληθεί ; Αρχίζουν , λοιπόν τα άγχη και οι φοβίες , φοβίες για το μωρό, για τα κιλά που παίρνεις και τι θα κάνεις… όμως αυτές τις φοβίες τις συζητάμε λίγο πολύ πιο εύκολα με τον γιατρό μας, τον σύντροφό μας ή με τους φίλους μας. Αλλά υπάρχει και η άλλη πλευρά που λέει ότι όσο και ένα επιθυμώ αυτήν την εγκυμοσύνη τώρα δεν θα είμαι μια ¨ελεύθερη ¨ γυναίκα που θα κοιμηθεί όσο θέλει, θα πάει άνετα τις εκδρομές της, θα πιει τα ποτά της, θα πάει για καφέ, για ψώνια κλπ .Φυσικά και θα τα κάνεις όλα αυτά ξανά αλλά διαφορετικά. Θέλω, λοιπόν, να καταλήξω στο ότι κλείνει ένας κύκλος στη ζωή της γυναίκας, ένας κύκλος ανεμελιάς που θα αργήσει να ξαναέρθει και αρχίζει φυσικά η μετάβαση στη μητρότητα. Ένα ταξίδι πολύ όμορφο μοναδικό αλλά και δύσκολο, για να φτάσει όμως το πλοίο στον προορισμό του όλες μας χρειαζόμαστε υποστήριξη, φυσικά θέλουμε και έναν νέο χάρτη για το νέο μέρος που θα φτάσουμε. Όσο πιο προετοιμασμένες είμαστε για το νέο μέρος που θα φτάσουμε τόσο πιο εύκολα θα βρίσκουμε το δρόμο και το ίδιο ισχύει και για τον σύντροφό μας ο οποίος πρέπει να είναι συνοδοιπόρος σε όλο αυτό το ταξίδι. Για εμένα , λοιπόν, καλό θα ήταν να πενθήσουμε τη ζωή που αφήνουμε πίσω μας, να συζητάμε τα άγχη και τις φοβίες μας με τον σύντροφό μας και αν δούμε ότι δυσκολευόμαστε να μην διστάσουμε να χτυπήσουμε την πόρτα ενός συμβούλου ψυχικής υγείας ή ενός ψυχολόγου για να γίνει αυτή η μετάβαση στην μητρότητα όσο πιο ανώδυνα γίνεται. Όσο πιο ευτυχισμένες είμαστε εμείς τόσο πιο ευτυχισμένα είναι τα παιδιά μας και πιο σωστά δημιουργείται ο ασφαλής δεσμός μητέρας- βρέφους. Καθώς επίσης, μειώνονται και οι πιθανότητες για ψυχολογικές μεταπτώσεις μετά τον τοκετό.
Εύχομαι και ελπίζω το ταξίδι προς την μητρότητα να είναι για όλες τις μέλλουσες μανούλες μια αξέχαστη και ευτυχισμένη εμπειρία για εκείνες και για τον σύντροφο τους.
Και να μην ξεχάσω να προσθέσω ότι με την σωστή ενημέρωση πάνω στα θέματα της εγκυμοσύνης και του τοκετού , με την εμπιστοσύνη απέναντι στους ανθρώπους που επιλέξαμε να είναι δίπλα μας σε αυτό το ταξίδι και φυσικά με την εμπιστοσύνη απέναντι στον εαυτό μας χτίζουμε ισχυρά θεμέλια και δεν έχουμε τίποτα να φοβηθούμε!
Ζούρου Μαρία
Μαία
Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας (σε άσκηση)